برای دوران پیری، روابط مهم تر است یا رژیم غذایی و ورزش؟ - وبلاگ دایی جان

به گزارش وبلاگ دایی جان، براساس نتایج تحقیقات تازه سرمایه گذاری روی روابط معنادار تنها یک کار خوب نیست بلکه انجام این کار می تواند زندگی شما را نجات دهد. در مطالعه تازه ای که نتیجه آن در نشریه General Psychiatry منتشر شد پژوهشگران دریافتند که روابط رضایت بخش با دوستان، عزیزان و همکاران کاری با کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن متعدد در سنین بالاتر دست کم در بین زنان مرتبط است.

به گزارش وبلاگ دایی جان به نقل از فورچون، با این وجود، براساس نتایج این مطالعه هر چه روابط رضایت بخش کم تری وجود داشته باشد خطر ابتلا به بیماری در بلند مدت افزایش می یابد. عوامل تاثیرگذار مانند عایدی، تحصیلات و رفتار های بهداشتی تنها تا حدی در یافته ها تاثیرگذار بودند.

پژوهشگران به عنوان بخشی از این مطالعه نزدیک به 14 هزار شرکت نماینده در جریان ارزیابی ای در استارالیا در خصوص سلامت زنان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند که مطالعه ای اجرا شده بر اساس جمعیت بوده و به عوامل مرتبط با سلامت و رفاه زنان در چندین گروه سنی پرداخته است.

زنان در مطالعه انجام شده در سال 1996 میلادی بین 45 تا 50 سال سن داشتند و سلامت و تندرستی آنان تا سال 2016 میلادی هر سه سال یکبار به وسیله پرسشنامه مورد ارزیابی نهاده شد. آنان در طول 20 سال مورد نظارت نهاده شدند.

براساس نتایج این مطالعه افرادی که به بیماری مزمن طولانی مدت شده بودند احتمالا از اندازه تخصیلات پایین تری برخوردار بودند، زندگی با عایدیشان سخت بود و دچار اضافه وزن و چاقی و از نظر بدنی غیر فعال بودند. هم چنین، بعضی از آنان سیگاری بودند.

زنانی که رضایت کمتری از روابط خود را گزارش کردند بیش از دو برابر بیش تر احتمال داشت که شرایط بیماری مزمن طولانی مدت را تجربه نمایند.

نتایج مطالعات دیگر نشان دادند که از بین بیش از 110 عامل ابتلا به افسردگی ارتباط اجتماعی به عنوان قوی ترین عامل محافظت نماینده شناخته شده است. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری تنهایی و انزوای اجتماعی در افراد مسن نیز با بیماری قلبی و افزایش خطر زوال عقل مرتبط است.

یافته های پژوهش پیامد های مهمی برای مدیریت بیماری مزمن دارند. نخست آن که در سطح فردی این پیامد ها ممکن است به زنان در خصوص مزایای آغاز یا حفظ روابط اجتماعی با کیفیت بالا و متنوع در دوران میانسالی تا اوایل سالمندی یاری نمایند.

علاوه بر این، محققان توصیه کردند که در سطح جامعه مداخلات با تمرکز بر رضایت یا کیفیت روابط اجتماعی ممکن است به ویژه در جلوگیری از پیشرفت شرایط مزمن موثر باشد و در نهایت، در سطح کشوری و جهانی ارتباطات اجتماعی (به عنوان مثال، اجتماعی رضایت از رابطه) باید به عنوان یک اولویت بهداشت عمومی در پیشگیری و مداخله بیماری مزمن در نظر گرفته گردد.

تحقیقات بیش تری برای معین این که آیا تاثیرات خاص روابط، مانند صمیمیت، کمیت، حمایت عاطفی و عملی و انباشتگی شرایط برای بیماری مزمن را فراهم می نمایند یا خیر مورد احتیاج است. هم چنین، تعیین نیست که آیا این یافته ها برای مردان و یا افراد از سایر فرهنگ ها نیز قابل استفاده و تعمیم هستند یا خیر.