نان سنگک؛ برترین نان برای دیابتی ها - وبلاگ دایی جان

به گزارش وبلاگ دایی جان، اگر به نوعی شیرینی علاقه داشته باشی و آن را جلوی تو بگذارند و مجبور باشی فقط نگاه اش کنی، چه حالی پیدا می کنی؟! یکی از دوستان ام که سال هاست به دیابت مبتلاست، این را گفت و ظرف شیرینی را روی میز، کمی عقب تر هول داد.

نان سنگک؛ برترین نان برای دیابتی ها

نویسنده:پیمان صفردوست

مصاحبه با دکتر علیرضا استقامتی درباره آداب تغذیه در دیابت

اگر به نوعی شیرینی علاقه داشته باشی و آن را جلوی تو بگذارند و مجبور باشی فقط نگاه اش کنی، چه حالی پیدا می کنی؟! یکی از دوستان ام که سال هاست به دیابت مبتلاست، این را گفت و ظرف شیرینی را روی میز، کمی عقب تر هول داد.

این، حس و حالی است که شاید به بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت در مواجهه با برخی خوراکی های مورد علاقه شان دست داده باشد. نگاه بسیاری از مردم به رژیم غذایی بیماران دیابتی به همین شکل است و تصور می نمایند برخی خوراکی ها باید کلا از رژیم غذایی آنها حذف گردد. ولی آیا این منع های غذایی به وسیله متخصصان نیز توصیه می گردد؟! برای یافتن پاسخ این پرسش و پرسش هایی از این قبیل در خصوص رژیم غذایی بیماران دیابتی، مصاحبهیی با دکتر علیرضا استقامتی، فوق تخصص غدد و متابولیسم انجام داده ایم.

آقای دکتر! می خواهم سوال آخرم را همین اول بپرسم: نظر شما درباره منع مصرف برخی مواد غذایی برای دیابتی ها چیست؟

ببینید؛ ممنوعیت خاصی برای مصرف مواد غذایی در بیماران مبتلا به دیابت وجود ندارد ولی این سخن به این معنا نیست که بیماران هر چه قدر از هر چه می خواهند بخورند، بلکه باید مقادیر آن تعیین و محدود باشد. یک بیمار دیابتی به طور معمول باید 50 تا 60 درصد از کالری مورد احتیاج بدن خود را به وسیله کربوهیدرات ها تامین کند که معمولا از مواد نشاسته ای مانند نان، برنج و سیب زمینی هستند. این افراد می توانند حدود 10 درصد از کربوهیدرات های مورد احتیاج خود را نیز به وسیله قندهای ساده تامین نمایند. به عنوان مثال اگر فردی روزانه به 1800 کالری انرژی احتیاج داشته باشد، 900 کالری آن را کربوهیدرات ها تشکیل می دهند و از این 900 کالری، می تواند 90 کالری را به قندهای ساده اختصاص دهد.

خب، یک بیمار دیابتی چه طور باید این مقادیر را محاسبه و تنظیم کند؟

تغذیه و اصول آن به عنوان یک بحث تخصصی مطرح می گردد. بنابراین در این موارد نیز بیمار به متخصصان تغذیه ارجاع داده می گردد تا وی روش تامین این اندازه کالری را بین وعده های مختلف غذایی تقسیم کند ولی در این رژیم ها هم هیچ گاه ممنوعیت مطلق غذایی وجود ندارد و فقط اندازه مصرف ماده غذایی برای بیمار محدود می گردد.

پس اینکه برخی متخصصان از منع مطلق شیرینیجات برای دیابتی ها صحبت می نمایند، چه علتی دارد؟

ببینید؛ یک نکته در اینجا وجود دارد و آن، توجه به عادات غذایی است. وقتی ما به یک بیمار دیابتی می گوییم که شما مثلا می توانید اندازه کمی از شیرینی های ساده بهره ببرید، اغلب بیماران دچار افراط می شوند و رژیم های غذایی در نظر گرفته شده را رعایت نمی نمایند. به همین علت، برخی پزشکان ترجیح می دهند به بیمار بگویند این ها را اصلا نخور؛ بلکه او کم بخورد. ولی واقعیت این است که بیماران دیابتی هم می توانند این مواد را (البته در اندازهی کم و محدود) مصرف نمایند.

برخی دیابتی ها اعتقاد دارند موادی مثل خرما دارای قند بی ضرر هستند و می توان از آنها به جای قند استفاده کرد. نظر شما در این مورد چیست؟

قند میوه هایی مثل خرما، قند میوه یا فروکتوز است و می تواند جایگزین قند معمولی گردد ولی بیماران دیابتی باید در خصوص مصرف این مواد هم دقت نمایند و از حد متعادل خارج نشوند. می توان هنگام نوشیدن چای به جای قند از خرما استفاده کرد ولی اگر کسی عادت داشته باشد روزی 6 لیوان چای بنوشد و بخواهد در هر نوبت همراه با آن، دو خرما هم بخورد، مسلما 12 خرما در روز زیاد خواهد بود. در خصوص مصرف خرما، توصیه ما معمولا 2 تا 3 عدد در روز است تا برای فرد عوارضی در پی نداشته باشد.

در خصوص حذف نان و برنج از رژیم غذایی چه نظری دارید؟

در حال حاضر، رژیم غذایی بیماران دیابتی به یک رژیم نرمال بسیار نزدیک است و رژیم های افراطی، دیگر جایی در این بحث ندارند. برترین نان برای بیماران دیابتی، نان سنگک است که به اندازه دو کف دست، صبح ها و همین طور دو کف دست، شب ها می توانند از آن استفاده نمایند. در خصوص اندازه مصرف برنج هم برای افراد با جثه معمولی، یک تا یک و نیم کفگیر برای خانم ها و یک و نیم تا دو کف گیر برای آقایان معمولا مانعی ندارد. اینکه بخواهیم این مواد را که قوت غالب مردم هستند، از رژیم غذایی آنها خارج کنیم، آنها را در تامین انرژی مورد احتیاج دچار مشکل می نماید.

به عنوان آخرین سوال، ممنوعیت های غذایی در خصوص مصرف قند و کربوهیدرات ها برای بیماران دیابتی چه عوارضی را برای آنها در پی دارد؟

در خصوص قند، ما توصیه نمی کنیم که ماده ای به صورت کامل حذف گردد اما حذف این ماده تاثیر خاصی بر فرد نخواهد گذاشت چون کربوهیدرات های مورد احتیاج بدن می تواند به وسیله مواد دیگری غیر از قند تامین گردد اما در خصوص کاهش مصرف کربوهیدرات ها، اگر دریافت این ماده به صورت کلی کاهش پیدا کند، فرد باید اندازه مصرف پروتئین و چربی را برای به دست آوردن انرژی افزایش دهد که افزایش این مواد، به نوبه خود عوارض دیگری را در پی خواهند داشت. افزایش اندازه چربی، مسائل قلبی عروقی را در فرد ایجاد می نماید و مصرف زیاد پروتئین نیز در صورت امکان، می تواند عوارضی از قبیل مسائل کلیوی را در پی داشته باشد.

منبع:www.salamat.com

منبع: راسخون